اشاره

و شروط آن و در آن مقدّمه و هفت مطلب است:

مقدّمه

بدان كه حجّ كردن از اعظم اركان دين است و چون واجب شود تأخير كردن آن گناه عظيم است و در حديث باين مضمون وارد است كه هر گاه بر شخصى حجّ واجب شود و به حجّ نرود با آن كه مانع شرعى نداشته باشد پس چون بميرد در وقت مردن مسلمان نخواهد مرد بلكه يا جهود خواهد مرد يا ارمنى.

و روايات بسيار در كثرت ثواب حجّ از حضرت رسالت پناه صلّى اللَّه عليه و آله و حضرات ائمه معصومين جامع عباسى المحشى، ص: 111

صلوات اللَّه عليهم أجمعين وارد شده از آن جمله منقولست كه شخصى به خدمت حضرت پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله آمد و گفت يا رسول اللَّه من از خانه خود به عزم حجّ بيت اللَّه بيرون آمده بودم و چون بدانجا رسيدم وقت حجّ فوت شده بود و من مرد غنى و مالدارم پس امر فرما كه مال خود را در وجهى از وجوه صرف نمايم كه ثواب آن مثل ثواب حج باشد پس حضرت پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روى مبارك خود بآن شخص كرد و فرمود كه: به كوه ابو قبيس نظر كن اگر آن كوه تمام طلاى سرخ شود و آن را در راه خدا صرف نمائى ثواب آن به ثواب حج نمى رسد بعد از آن آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند كه: شخصى كه اراده حجّ كند چون به مهيّا ساختن يراق و اسباب راه حجّ اشتغال نمايد هر نوبت كه يك چيز از آن اسباب و يراق را كه